OBSOLESCENCIA PROGRAMADA

Denominamos obsolescencia programada a determinación, planificación ou programación do fin da vida útil dun producto ao servicio tras un período de tempo calculado anteriormente polo fabricante ou empresa. A obsolescencia programada ten un potencial considerable e cuantificable para beneficar ao fabricante dado que o o producto vai fallar en algún momento, obligando ao consumidor a que merque outro de novo.
Para a industria este proceso é moi beneficioso pero eu persoalmente non o calificaría como bo para a humanidade xa que pareceme que é un feito de engano cara o consumidor, porque se ben este feito é realizado, o consumidor debería ser informado directamente ao adquirir o producto.

No vídeo que vimos ensinanos concretamente a obsolescencia dunha impresora, que un home comprou e que lle fallou exactamen as 15000 fotocopias. El foi a reparala a tenda e dixeronlle que non lle compensaba, que lle salía moito máis económico comprar outra.
Pero este home non se rendiu, atallou en Internet todo o que puido e atopou un home que lle puido axudar, púsose en contacto con el e amañou a impresora. Cousa á que non todo o mundo pode chegar, xa que el tivo que ter moito control sobre a rede e saber bastantes idiomas, como por ejemplo o chino.
Outro obxecto da vida diaria con obsolescencia programada que tamén observamos no vídeo é a bombilla que está comprobado que ven preparada para funcionar unhas certas horas e logo para.
Por un lado a obsolescencia programada podería ser un paso para o avance da economía porque así aumentaría o comercio pero polo outro tamen é un atraco para o consumidor que merca o producto xa que lle están vendendo algo que non ten previsto durar todos os seus días e non un tempo determinado polo fabricante.

EN BUSCA DE LA FELICIDAD

En busca de la felicidad é unha película que reflexa a vida real. Conta a historia de Chris Gardner, un empresario áfricano que tivo que superar unha quebra laboral que o levou a vivir na rúa ao cargo do seu fillo, un neno de menos de 5 anos. O protagonista pasou por moitos obstáculos, incluso rematou o seu matrimonio. Sen diñeiro e sen esposa pero comprometido co seu fillo Christopher, Chris ve a oportunidade de loitar por un posto interno na Bolsa que lle ofrece un curso de seis meses e logo a presentación a un exame onde hai outros dazanove candidatos para o mesmo posto. Mentras tanto, él encontrase con moitas dificultades pero el é especialmente intelixente e acaba conseguindo o seu traballo. Con ese gran posto de traballo Chris é feliz.

O que máis me chamou atención desta historia foi que é a propia vida real e sobre todo na época de crise na que nos atopamos. Todo o que pasou nesta película poderianos pasar a nós cando menos o pensamos.
Ao ver está película aprendin que nunca nos debemos rendir por moito que perdamos. Sempre hai forma de levantarse por moi fondo que se caia.

Chris Gardner caeu, e caeu moi abaixo, ata o punto de non ter vivenda e ter que pasar noites no metro ou en pensións gratuitas nas que só se pode dormir unha noite, pero el loitou ata o final, e conseguio o que quería.

Finalmente decir que Chris Gardner é unha persona digna de admirar, porque calquera que estivera na súa situación non seguiría a diante, sobre todo con un neno tan pequeño ao seu cargo que creo que é o que lle da un toque entrañable a pelícúla e a historia real en sí. Porque sen Christopher parece que todo sería máis fácil e que Chris non estaría na situación que estivo ou simplemente sairía máis rápido dela pero eu non penso que sexa así. Eu creo que o neno é o que fai que Chris siga adiante, porque el é o motivo principal polo que o protagonista quere seguir vivindo, se a criatura non existise Chris non loitaría coas mesmas ganas.

E TI QUE OPINAS?

Eu penso que o mellor é ser funcionario porque aínda que poida ter algún inconvinte, a maioría son vantaxes.
Por exemplo, un funcionario:

-Ten moita seguridade no emprego xa que, ninguén o pode despedir do seu traballo se compre unhas determinadas características esixidas.
-Percibe un salario fixo con estabilidade, é dicir, o salario non acostuma a variar e tampouco a chegar con retraso as mans do traballador.
-Non ten que asumir risco ningún, polo se que se lle reduce a carga emocional ao non ter que pensar nos problemas, perdas, ganancias etc. da empresa.
- Continúa a súa formación, é dicir, un funcionario sempre manterá os seus conocementos durante o traballo e incluso os poderá aumentar.
- Ten xornada intensiva, o que facilita que o seu tempo libre sexa maior e máis continuado.
- Ten beneficios nas excedencias, permisos e vacacións. Por exemplo terá as vacacións fixas e se por algún motivo ten que pedir algún permiso seralle concedido.

Aínda que ser funcionario tamén ten inconvintes, estes son menores ca as vantaxes:

-Para acceder é necesario aprobar uns exames chamados oposicións, que son bastante complexas.
-Excasa marxe de manobra por parte do individuo.
-Falta de recoñecemento ao teu traballo. Por exemplo unhas persoas traballan máis que outras e ninguén lle lo recoñece.
-Menos competición nos salarios que no traballo por conta allea, por exemplo neste último, haberá mais competencia nos traballos e os soldos poderán ser maiores ou menores nun lugar ca en outro pero en cambio se es funcionario cobrarás o mesmo nun lugar ca en outro.
-Non se fomenta a flexibilidade nas tarefas, é dicir, tes un horario fixo e tes que permanecer unhas determinadas horas no teu posto de tranballo.
- Requirese unha movilidade xeográfica, xa que a ti asignaranche un lugar e ti terás que ir a traballar alí.

EL CIRCO DE LAS MARIPOSAS

Este curtametraxe amosanos como unha persoa, totalmente independente pola súa falta de extremidades tanto inferiores como superiores, puido saír a diante a base de moitos esforzos.
Ao principio comeza traballando nun circo no que tanto o público como os seus compañeiros se rin del, pero el sobrevive. Ata que ao final despois de tanto loitar consegue valerse por si mesmo e facer moitas actividades diarias como vestirse, comer, etc.

O que máis me chamou a atención foi que aínda que se riran del, el seguiu adiante, ainda que sufrindo moito pero sen demostralo. Tamén penso que unha persoa así sempre ten moitas máis capacidades para superar as adversidades da vida, xa que ao levar bastante tempo pasando por malas circunstancias, a vida dalle máis valor e aprende a superar os malos momentos máis facilmente.

Finalmente quero resaltar o feito de que cando este home discapacitado caeu no río e pediu axuda ao outro lado do río para levantarse e todo o mundo o ignorou e nin se molestaron en vir axudarlle porque eu penso que iso estivo moi mal por parte desas persoas pero mirandoo polo lado positivo, foi unha boa axuda para o protagonista, xa que gracias a iso puido aprender a levantarse él só.

¿QUIÉN SE HA LLEVADO MI QUESO?

O que nos conta este libro é que non hai que quedarse sentados e chorando pola perda de algo, si non que debemos saír en busca do que queremos, sendo positivos e perdendo o medo a que as cousas nos saian mal.

Este conto tamén nos amosa que non hai que quedarse parados no camiño hacia os nosos obxectivos e nunca perder as ganas por máis que a dificultade nos agobie e nos faga pensar e entrar en temores que unicamente nos levarián ao noso fin. Sempre hai que estar en alerta e prepararnos para os cambios que poden darse no noso arredor. Tamén hai que aprender a reconocer os nosos erros e rirnos de nós mesmos, xa que, non hai mellor forma de combatir os nosos medos.