FUNKY FISH

Funky Fish comercializa todo tipo de complementos de moda, como: tatuaxes provisionais, “piercings” de todas formas e cores, bolsos, gafas de sol, roupa interior, calcetíns, complementos para o pelo, bisutería e un largo etc…

A orixinalidade do seu produto, xunto a unha ampla oferta, son dúas das claves que diferenzan a Funky Fish de outras tendas de complementos.
Coa súa particular oferta, Funky Fish implantou, desde que no ano 1996 se constituíu a empresa, o seu negocio con éxisto en máis de 20 países de Europa e Estados Unidos, e conta con máis de 7.000 tendas operativas ao redor do mundo.

A central ofrécelle ao franquiciado:
-Beneficios que se obteñen rápidamente.
-Apoio e Asistenza permanente ao franquiciado durante o transcurso da actividade.
-O cargo das xestións para os cambios de tempada.
-A publicidade durante o primeiro ano.
-Unha imaxe moderna e única.
-O programa informático.
-O control informático.
-O control de stocks.


Os emprendedores que desexen convertirse en franquiciados de Funky Fish non necesitan contar con experiencia previa no sector.

·A inversión mínima é de 25.000 euros.
·O franquiciador non cobra royalties, canon de publicidade nin software. Tampouco da axuda financieira.
·As esixencias que pide o franquiciador son: que o local teña entre 40 e 80 metros cadrados, que estea ubicado nun centro comercial, nun parque de ocio ou en primeira liña de zona comercial e que a poboación mínima sexa de 70.000 habitantes.

AS FRANQUICIAS

Que é unha franquicia?Quen son o franquiciador e o franquiciado?

Unha franquicia é unha relación xurídica e comercial entre o propietario dunha marca comercial, marca de servizo, nome comercial ou símbolo publicitario e un individuo ou grupo que desexa utilizar esa identificación nun negocio.
O franquiciado é toda a aquela persoa que, mediante certas condicións, obtén o dereito a comercializar e explocar produtos ou servizos baixo técnicas uniformes e experimentadas cunha rentabilidade probada e cunha marca rexistrada.

O franquiciador é a persoa que desarrollou un negocio baixo un método determinado, referente a un produto ou servizo, e que busca a súa expansión a través de inversores aos que outorga o dereito de operar baixo a súa marca e coa seu me´todo operativo e organizativo. Éste prestaralle unha asistencia inicial e continuada a ditos inversores -franquiciados- a través do asesoramento, entrenamento e orientación para o densenvolvemento do negocio.

O franquiciado é toda aquela persoa física ou xurídica que, mediante certas condicións, obtén o dereito a comercializar e explotar productos e servizos baixo técnicas uniformes e experimentadas cunha rentabilidade probada e cunha marca rexistrada.





Cómo funcionan?

A franquicia dirixe a maneira de conducir un negocio entre duas partes. Polo xeral, unha franquicia vende bens ou servizos que son suministrados polo dono da marca o que cumpre as súas estándares de calidade.
Unha franquicia está baseadaa na confianza mutua entre o dono da maraca e quen adquire a franquicia. O franquiciador proporciona a experiencia empresarial (plans de marketing, xestión, asistencia financieira, localización, entrenamento, etc. ) o que de outro modo non estaría disponible para o franquiciador, e a súa vez, éste aporta o espíritu empresarial para facer da franquicia un éxito.

Existen dous tipos de franquicia:
* Franquicia de produto ou marca comercial
* Franquicia de formato de negocio

Na forma máis simple, o franquiciador é o dno dos dereitos dun nome ou marca comercial e vende estes dereitos ao franquiciado. Esto só se coñece como “franquicia de produto ou marca comercial”. A maneira máis complexa, “franquicia de formato de negocio” implica una relación máis ampla entre as dúas partes. Neste modelo proveese un amplo rango de servizos, os que inclúe a selección da ubicación, entrenamento, suministro de produtos, planes de marketing e inclusive asistencia para obter financiamento.

Ao comprar unha franquicia, o comprador a menudo pode vender bens e servizos que contan con reñecemento instantáneo da marca, imagen e nome, ademáis pode obter apoio que lle axude a ter éxisto, Pero como calquera inversión, a compra dunha franquicia non é garantía de éxito.

Unha franquicia permite ao inversor o franquiciado operar un negocio. Ao pagar unha cuota de franquicia, a que pode costar varios miles de dólares, óbtense un formato ou sistema desarrollado pola compañía dona da marca, o dereito de usar o nome do franquiciador por un tempo limitado e asistencia.
Por exemplo, o franquiciador pode axudar a encontrar un lugar para instalar o negocio, proveer o entrenamento, inicial e un manual de operación, aconsellar en materias de xestión, administración, marketing ou persoal. Algúns franquiciadores ofrecen soporte continuo en forma de boletíns mensuais, teléfonos gratuitos para asistencia técnica e seminarios ou talleres.
Una franquicia permite al inversor o franquiciado operar un negocio. Al pagar una cuota de franquicia, la que puede costar varios miles de dólares, se obtiene un formato o sistema desarrollado por la compañía dueña de la marca, el derecho de usar el nombre del franquiciador por un tiempo limitado y asistencia.

Por ejemplo, el franquiciador puede ayudar a encontrar un lugar para instalar el negocio, proveer el entrenamiento inicial y un manual de operaciones, aconsejar en materias de gestión, administración, marketing o personal. Algunos franquiciadores ofrecen soporte continuo en forma de boletines mensuales, teléfonos gratuitos para asistencia técnica y seminarios o talleres
periódicos.

Mentras que comprar unha franquicia pode reducir o risco de inversión permitiendo asociarse cunha compañía establecida, esto pode ser costoso, Tamén pode que se teña que renunciar a unha parte importante do control sobre o negocio polas obligacións contractuais co dono.
Que vantaxes e que desvantaxes ten para o franquiciado?

VANTAXES

•O prestixio de que goza a marca le asegura una clientela desde el inicio da actividade.
•É un propietario dun negocio segura e con resultados contrastados.
•Reaccións de mercado xa experimentadas a través das tendas piloto e do resto da cadea.
•Reduce o risco de calquera inicio comercial, cunhas inversión económicas moi similares.
•Beneficiase da experiencia e know how do franquiciador.

*Know-how (do inglés saber-cómo) É unha forma de transferencia de tecnoloxía. E unha expresión anglosaxona utilizada nos últimos tempos no comercio internacional para denominar os conocementos preexistentes non sempre académicos, que inclúen: técnicas, información secreta, teorías e incluso datos privados (como clientes e proveedores ).

•Exclusividade da zona.
•Seguridade no aprovisionamento e ventaxas economicas de compra xa que se beneficia da economía da escala en cadea.
•Imaxe de empresa consolidada, o que lle proporciona maior solvencia fronte a terceiros: bancos, etc.
•Maior notoriedade de marca e imaxe comercial.
•Aínda tratándose dunha actividade local, aproveitase de campañas e estratexias de marketing a nivel nacional.
•Recibe unha formación inicial cun soporte formativo e informativo permanente e acorde coas últimas técnicas.
•Aproveitase na súa zona o fondo de comercio que ten o franquiciador.
•Utilización de programas informáticos acordes as súas necesidades.
•En definitiva, podemos dicir que a gran ventaxa que ten o franquiciado é a de obter os beneficios das grandes empresas debidamente organizadas, sen perder a súa condiciíon de ser pequeño, sendo incluso o seu propio jefe.

INCONVINTES

•Falta de conocementos sobre os medios necesarios para determinar a bondade da cadea.
•Non percibir inmediatamente no seu xusto momento a planificación ou organización do franquiciador.
•Mala adaptación nalgunhas ocasións á filosofía do franquiciador nos diferentes aspectos comerciais.
•Pérda potencial da libertade que lle outorgaría o ser propietario dun comercio, coa conseguiente pérdida da independencia empresarial.
•Non se propietario do nome e marca comercial que traballa.
•Estar directamente relacionado coa sorte do franquiciador, dependendo totalmente da xestión que éste realice.
•As súas aportacións de criterios prodúcense nun nivel consultivo e nunca executivo.
•Pago de dereitos de entrada.
•Ter que aboar parte dos seus beneficios de forma permanente e puntual na maioría dos casos.

Existen moitos tipos de franquicias. Averigua en que consisten os seguintes tipos:

FRANQUICIA INDIVIDUAL:
É o tipo máis común. Un empresario independente adquire unha franquicia para operala nunha sola unidade. Se quere abrir outros locales deberá pagar de novo outro “fee” de ingreso ao sistema.

FRANQUICIA MAESTRA OU MÁSTER
É o contrato mediante o cal unha empresa outorga unha franquicia fuera do seus páis de orixe, outorgándolle unha exclusividade nun territorio, dándolle á sua vez a posibilidade de subfranquiciar o negocio entre os interesados locales. Se a exclusividade abarca máis dun país, chamáselle Rexional.
Ex.: Mc Donald´s Corporation outorgoulle a Franquicia Maestra na Arxentia á firma Arcos Dorados S. A. en 1986, logo de operar cos locales propios por case 8 anos, empezou o proceso de franquicias en 1994.
Hoxe, o marxe das bocas propias, conta con franquicias en Bos Aires e en algunhas provincias do interior.

FRANQUICIA CÓRNER
Son franquicias cuxas características, lle permiten instalarse nun pequeño espazo dentro doutro negocio. Poden ou non ser complementarios dos servicios ou productos que se comercializan no establecemento.

FRANQUICIAS DE PRODUTOS
Transmitese a posibilidade de vender en forma exclusiva determinados productos, con aceptación probada no mercado.

FRANQUICIAS DE SERVIZOS
É a de maior desenrolo.Neste tipo ofrécese unha fórmula orixinal, específica e diferenciada de prestar servizo ao consumidor cun método probado e experimentado pola súa eficacia no mercado.

París :)

El libro de la buena suerte

Resumo:
Este libro contanos a historia de dous antigos amigos que despois de moitos anos se reencontran. A última vez que se viran fora fai trinca ou corenta anos, ahora eran ancianos e preguntánse como vai a vida un ao outo. Un deles era de boa familia, con cartos, con unha empresa propia pero o outro era de orixe máis humilde, que desapareceran de repente do barrio, que lles costaba chegar a fin de mes. Entonces, o que era de orixe humilde e ao que lle foran mellor as cousas propónlle ao seu amigo contarlle un conto con moralexa, que supostamente lle contara o seu avó cando era neno e lle axudara moito na vida.
Este conto fala de dous cabaleiros que deciden ir en busca dun trébol de catro follas que o rei lles dixo que ía nacer no Bosque Encantado.

Un dos cabaleiros busca ata rebentar pero vai desesperando co tempo, xa que, ao preguntarlle a xente que habitaba no Bosque Encantado eles respondenlle que non existe tal trébol nin que nunca existirá debido as características do lugar.
O outro cabaleiro decide CREAR CIRCUNSTANCIAS, é dicir, que a pesar de que o bosque fose xigante, el dicidiu escoller un parte del e preparala para que puidese nacer un trébol de catro follas. E así foi, este cabaleiro chamado Sid, esperou con toda a paciencia do mundo ata un día no que empezaron a chover semillas de trébol de catro follas, todo o mundo que non creía neso , se quedou alucinado, pero Sid tivera sorte, el buscou a súa sorte e precisamente nese lugar que el creara comezaron a nacer tantos treboles de catro follas como sorte lle facía falta durante un ano, porque esta choiva de semillas repetiase cada ano polas mesmas datas.

Este libro ademáis en cada parte vainos guiando con unha regras da Boa Sorte, a min as que máis me chamaron atención e coas que máis estou de acordo foron:
"Muchos son los que quieren tener buena suerte pero pocos los que deciden ir a por ella"
"Crear circunstancias requiere dar un primer paso...¡Dalo hoy!"
"Busca en los pequeños detalles circunstancias aparentemente innecesarias..., pero ¡imprescindibles!"
"El cuento de la Buena Suerte no está en tus manos por casualidad"

Opinión persoal:
A miña opinión en canto este conto é que é un detalle imprecindible para as nosas vidas, todo o mundo o debería leer para aprender a convivir na vida.
Este conto explicanos que non nos debemos rendir por moi poucas posibilidades que existan para algo que queremos que suceda, temos que loitar e crear as circunstancias necesarias para que ocorra, pero non nos podemos olvidar diso, CREAR AS CIRCUNSTANCIAS e non quedarnos sentados esperando a que pase algo que quizáis nunca chegue a pasar.
Gústoume leer este libro e agradezo que chegara as miñas mans porque grazas a el aprendín moitas cousas, e entre elas a vivir nun futuro, a pesar das dificultades que se me presenten no camiño.

A NOSA LINGUA

MODIFICACIÓNS NA CESTA DA COMPRA DOS ESPAÑOIS

Qué é a OCU e a que se adica? Cres que é un labor importante?

A OCU é a Organización de Consumidores e Usuarios.

Ésta é unha asociación privada independente e sen ánimo de lucro creada no 1975 co obxectivo de promover e defender os interéses dos consumidores, orientalos nas súas eleccións como consumidor, traballar para axudarlles a resolver os sues problemas de consumo e a facer valer os seus dereitos fundamentais como consumidores.
Aquí un vídeo sobre a súa labor:



A OCU é unha organización moi importante xa que a súa labor é ensencial para os consumidores, grazas a eles temos unha idea de que producto escollera a hora de comprar, se temos algunha queixa podemos reflectila e deste xeito evitamnos moitos enganos que poderían facernos algúnhas marcas que non traballan limpamente.


Qué son as marcas blancas? Como e por que cambiou a súa importancia no carro da compra?


As marcas blancas son esas marcas que os supermercados lanzan como propias e que ofrecen productos a un precio moito máis baixo que as marcas “Premium”. As marcas blancas suponen un verdadeiro perxuicio para as marcas Premium no momento decisivo da compra, xa que é os precios baixos incitan ao consumidor a mercar.

A importancia das marcas blancas foi aumentando co paso do tempo, cada vez hai máis e cada vez lles aumenta o consumo, sobre todo coa crise.

Está claro que as marcas blancas romperon un dos secretos da industria que é fixar os precios para que a confianza do consumidor non se perda no productor. É dIcir, cando un chega ao super e ve que un yogur costa a metade que o outro, a súa confianza no sector baixa. A opinión do consumidor é ou que o están timando ou que nese lugar se deixa que se vendan productos de moi mala calidade.

Por exemplo, hai que ser xustos coas marcas Premium e desterrar o mito de que a publicidade é o que encarece o producto. O grupo Danone factura máis de 1200 millóns de euros e gasta en publicidade uns 60 millons de euros(un 5.8% da facturación).
Está claro que quitando a publicidade un non se pode aforrar a metade de precio do producto. Ante isto, as marcas blancas deben poñer todo o seu empeño en ganarse a confianza do consumidor, pero evidentemente non poden facer publicidade, porque entonces pasarían a ser marcas Premium.
A publicidade está tan establecida na nosa mente que se unha marca blanca quere gañar a confianza dos clientes para evitar “solo parecer barata” debe utilizar outras ferramentas de comunicación como por exemplo a publicidade.


Como é a campaña de Danone e como se relaciona con todo o anterior?

A campaña de Danone consiste en amosarlle ao público que as marcas blancas non teñen moito que ver coa calidade de Danone mediante a publicidade, decindo que Danone non fabrica para outras marcas. Por exemplo no anuncio de Activia di que só o bifidus de Danone demostrou en 11 estudos científicos específicos para o produto que axuda a regular o transito intestinal ou no anuncio de Petit Suisse di que os de Danone teñen moito máis calcio de vitamina D (que axuda a que o calcio chegue mellor aos ósos ) e que a fórmula de Danonino está revisada pola Fundación Española de Pediatría.

Esta campaña relaciona a todo o anterior porque tivo diversos efectos sobre o consumidor á hora de escoller que produto lle convén máis o de marca Danone ou calquera outra marca branca.

Efectos da publicidade de Danone:

1. Efecto calidade-precio. Compensa máis comprar un produto que é máis caro se ten máis calidade que o barato.
2. Efecto valor único. Como Danone non fabrica para outras marcas, o único produto que hai á venda con esas características é este.
3. Efecto notoriedade dos sustitutivos. Os consumidores coñecen os outros productos que poden chegar a sustituilo e entenden que non o fai.
4. Efecto de comparación difícil. Aos consumidores élles difícil coñecer as características beneficiosas dos outros productos xa que non son anunciadas.
5. Efecto de gasto total. Os consumidores prefieron gastar en total máis diñeiro e ganar maís ventaxas.
6. Efecto de beneficio final. Finalmente o consumidor sairá gañando.

A SOLUCIÓN A CRISE

Logo de ler o artigo sacado da revista "El Capital" de setembro de 2009 respondín as seguintes cuestións:

¿Qué paralelismos pretenden establecer los autores del artículo entre la situación económica de España y estos jugadores?

Desde o meu punto de vista os autores deste artigo tratan de comparar os pasos que seguiron uns dos deportistas máis importantes de España cos pasos que debemos de seguir nós para saír da crise que caracteriza o noso país na actualidade.
Neste artigo comentanos que Paul Gasol, tivo que pasar por adversidades para chegar a ganar na NBA así como Nadal tivo que perder algunha que outra vez para gañar no famoso campeonato de Wimblendon.

Pero outro punto importante que paraleliza a crise co éxito destes xogadores é a idea de que cando xa ganas, cando xa tes a victoria nas túas mans, no caso da crise cando xa consegues saír dela, non podes darte por vencido e pensar que non debes facer nada máis. Hai que mirar sempre de mellorar e buscar innovacións para medrar, porque sempre se pode medrar, sempre, aínda cando xa estás no máis alto.

¿Cuáles crees que son las ideas más importantes que aportan estos jugadores?

Na miña opinión todo o que dicen estes xogadores é moi importante pero destacaría varias cousas:

En primeiro lugar cando Nadal di que das derrotas se aprende máis que das victorias pero tamén hai saber aprender destas últimas. Penso que leva toda a razón, cando perdes aprendes dos fallos que tiveches pero é que cando gañas tamén tes fallos e é moito máis díficl aprecialos, xa que o feito de ter a victoria levate a pensar que o ficheches todo ben e isto nunca é así.
Logo tamén cando lles preguntan que é o máis importante: o esforzo ou o talento.
Rafa sinala que é aconsellable ter unha mezcla das dúas cousas xa que con unha soa, aínda que seña en moita cantidade, non chega para conseguir as metas. Pero eu estou máis de acordo coa opinión de Gaso: "La disciplina y el trabajo son más importantes. A base de trabajo, am¬bición, humildad y deseos de triunfar, pude dar ese salto de calidad para llegar hasta donde estoy hoy" porque se ti loitas polo que queres, pos todo o que podes da túa parte esten seguro de que máis tarde ou máis cedo o conseguiras, porque recorda; se queres,podes.

TIPOS DE VACAS

Hai catro tipos de vacas: as excusas, os pensamentos irracionais , as falsas crenzas e as xustificacións.

•As excusas son maneiras cómodas de evitar as nosas responsabilidades e xustificar a nosa mediocridade. Por exemplo cando vamos a comprar algo e nos parece moi caro, decimoslle a dependenta: “E que non me gusta”. Aínda que en realidade nos encanta e o problema sexa que non queiramos gastar tanto diñeiro.

•Os pensamentos irracionais son ideas que repetimos moitas veces sin saber por qué e que se converten en vacas.
Por exemplo sería: “Non podo aturar a idea de estar só”. Ningunha persoa sufriu ningún daño físico polo feito de encontrarse só. Isto só pode resultar indesexable pero pode soportarse perfectamente.

•As falsas crenzas son ideas que consideramos certas. Un exemplo dunha falsa creenza é que o gas engorda, que elimina o óxido, desatasca tuberías ou fai desaparecer a carne, cando ningunha destas cuestións está comprobada ciéntificamente.

•As xustificacións que te paralizan e non che deixan actuar. Un exemplo: “Eu deixar de fumar pero non quero”.

O CONTO DA VACA

Esta historia contanos como desfacernos daquelas excusas que poñemos cando non nos apetece facer algo.
Neste relato as excusas aparecen simbolizadas nunha vaca. A vaca é a principal protagonista do conto.

Trátase dunha familia formada por oito persoas que vivían en plena miseria e o único que tiñan era unha casa en moi malas condicións, con desorden tanto dentro como fora dela, case a punto de derrumbarse e unha vaca moi flaca que era a que os sostiña económicamente. A vaca daba moi bon leite pero en desgraciadamente moi pouca cantidade. Esa vaca era o único que os mantiña en pé.
Certo día, inesperadamente, falece a vaca e nese momento quedan sen nada, totalmente arruinados pero despois dese momento tan tráxico deciden limpar a súa casa, traballar na colleita de vexetales comestibles e vendendollos aos vecinos. Nese intre danse conta de que se se quere, sempre se pode seguir pa diante, pase o que pase.


Eu creo que a ensinanza moral que nos pretende dar este conto é que o maior problema para ter éxito é conformarse coa vida que un ten, sempre se pode aspirar a máis, e sobre todo se unha persoa acaba de caer e está nunha mala situación.

Todos e cada un de nós temos as nosas vacas na vida. Levamolas con nós a cada sitio que vamos, e esas vacas impidemnos buscar mellores oportunidades, medrar, ser mellores personas en todos os aspectos.

Historia de Ford

Henry Ford pone en marcha su primer vehículo, el Quadricycle para circular por las calles de Detroit y se ve obligado a pedir al alcalde un permiso especial de circulación, que fue la primera licencia para conducir de EE.UU. y Ford se convierte así en el primer ciudadano en tener licencia para conducir.

Más tarde, el Ford Modelo T apareció en la historia el 1 de Octubre de 1908, un auto de color negro al que Henry Ford lo llamó; el automóvil universal. Se convirtió en el símbolo de un transporte de bajo costo y fiabilidad que lograba cruzar, cuando otros vehículos y carretas con caballos se quedaban atorados en caminos lodosos. El Ford Modelo T se ganó la aprobación de millones de americanos, que lo llamaron afectivamente; Tin Lizzie.

El primer Ford Modelo T de dos puertas fue vendido en $825 dlls. Para 1912, la compañía de Henry Ford tenía 7,000 autos vendidos a lo largo del país. Pero lo más asombroso, es que durante los 19 años de producción, Ford continuó bajando sus precios gracias a la eficiencia en manufactura incluyendo la línea de ensamblaje introducida en 1913.

En 1914, Henry Ford comenzó la producción de un chasis comercial que era literalmente un Ford Modelo T desprovisto de cualquier estructura excepto el toldo, la cobertura de la máquina, el radiador, las defensas frontales y los faros delanteros.

En 1918 el presidente de EE. UU. Woodrow Wilson pidió personalmente a Henry Ford que se presentase a las elecciones al Senado por el estado de Míchigan como representante del partido demócrata. Aunque la nación se encontraba en guerra Ford se mostró como un político pacifista y defensor de la Sociedad de Naciones. Por lo que en diciembre de 1918 Henry Ford pasó la presidencia de su compañía a su hijo, Edsel Ford. Henry, sin embargo, mantuvo su autoridad sobre las decisiones finales y en ocasiones modificó alguna de las decisiones de su hijo. Henry y Edsel compraron todas las acciones que quedaban del resto de inversores con lo que la propiedad absoluta de la compañía quedó en la familia.

A parte de su atractivo precio, el Ford Modelo T resalta como el primer coche global de la industria. Para 1921, el 57% de la producción de automóviles mundiales eran producidos por Ford.

Además, el Ford Modelo T salió a carretera en 1909, recorrió 4,000 km hasta Seattle en 22 días, es decir 321 kilómetros promedio. Ford eliminó a partir de 1909 todo el resto de su producción para dedicarse exclusivamente a su Ford Modelo T, del cual se vendieron 15 millones de vehículos hasta 1927. Se calcula que en 1920 la mitad de vehículos matriculados en todo el mundo son de este modelo.

El motor original de Tin Lizzie poseía 20 caballos de fuerza y cuatro cilindros, alcanzando una velocidad máxima entre 40 y 45 mph (63 – 73 km/hr) y un peso de 1,200 libras. Tenía un consumo de 13 a 21 millas por galón.

Desde un principio el Ford Modelo T brindaba el más resistente soporte estructural para vehículos comerciales y entregaba una máxima utilidad a un buen precio. El chasis del Ford Modelo T era simple, fuerte y ligero con una suspensión única de tres puntos que aislaba el marco y el tren de poder del impacto del camino, que en otro chasis de diseño menos sofisticado causaría la flexión bajo cargas pesadas.


El Ford Modelo T incluía novedades que otros vehículos de la competencia no ofrecían como era el volante situado del lado izquierdo, adelantos técnicos como el conjunto bloque del motor, carter y cigüeñal en una sola unidad, utilizando para ello una aleación ligera y resistente de acero de vanadio.

-“El espíritu que surgió del Ford Modelo T, hoy está vigente en todo lo que realizamos en Ford”, comentó Fields, -“Debido a ese espíritu, Ford continúa ofreciendo productos costeables de alta calidad y con tecnología para las masas”-.



El 18 de Diciembre de 1999, el Ford Modelo T, fue nombrado “El automóvil del Siglo” por un panel de 133 periodistas expertos en automovilismo que comenzaron con una lista de 700 candidatos en 1996 y secuencialmente disminuyeron la lista de nominados a través de siete rondas de votaciones durante tres años.

La fabricación en cadena, con la que Ford revolucionó la industria automovilística, era una apuesta arriesgada, pues sólo resultaría viable si hallaba una demanda capaz de absorber su masiva producción; las dimensiones del mercado estadounidense ofrecían un marco propicio, pero además Ford evaluó correctamente la capacidad adquisitiva del hombre medio estadounidense a las puertas de la sociedad de consumo.
En Novimebre de 2009 Ford -el principal proveedor de automóviles para la policía en los Estados Unidos- anunció que desarrollará un nuevo vehículo especial que sustituirá en el 2011 al clásico Crown Victoria, el modelo que actualmente equipa a numerosas fuerzas de seguridad y que entró en servicio a mediados de la década de 1980. Ford, que vende unos 45 mil vehículos policiales al año, ha estado definiendo los principales atributos del nuevo vehículo, del que todavía no se sabe su nombre ni sus características de seguridad, resistencia, comodidad o rendimiento.

OBSOLESCENCIA PROGRAMADA

Denominamos obsolescencia programada a determinación, planificación ou programación do fin da vida útil dun producto ao servicio tras un período de tempo calculado anteriormente polo fabricante ou empresa. A obsolescencia programada ten un potencial considerable e cuantificable para beneficar ao fabricante dado que o o producto vai fallar en algún momento, obligando ao consumidor a que merque outro de novo.
Para a industria este proceso é moi beneficioso pero eu persoalmente non o calificaría como bo para a humanidade xa que pareceme que é un feito de engano cara o consumidor, porque se ben este feito é realizado, o consumidor debería ser informado directamente ao adquirir o producto.

No vídeo que vimos ensinanos concretamente a obsolescencia dunha impresora, que un home comprou e que lle fallou exactamen as 15000 fotocopias. El foi a reparala a tenda e dixeronlle que non lle compensaba, que lle salía moito máis económico comprar outra.
Pero este home non se rendiu, atallou en Internet todo o que puido e atopou un home que lle puido axudar, púsose en contacto con el e amañou a impresora. Cousa á que non todo o mundo pode chegar, xa que el tivo que ter moito control sobre a rede e saber bastantes idiomas, como por ejemplo o chino.
Outro obxecto da vida diaria con obsolescencia programada que tamén observamos no vídeo é a bombilla que está comprobado que ven preparada para funcionar unhas certas horas e logo para.
Por un lado a obsolescencia programada podería ser un paso para o avance da economía porque así aumentaría o comercio pero polo outro tamen é un atraco para o consumidor que merca o producto xa que lle están vendendo algo que non ten previsto durar todos os seus días e non un tempo determinado polo fabricante.

EN BUSCA DE LA FELICIDAD

En busca de la felicidad é unha película que reflexa a vida real. Conta a historia de Chris Gardner, un empresario áfricano que tivo que superar unha quebra laboral que o levou a vivir na rúa ao cargo do seu fillo, un neno de menos de 5 anos. O protagonista pasou por moitos obstáculos, incluso rematou o seu matrimonio. Sen diñeiro e sen esposa pero comprometido co seu fillo Christopher, Chris ve a oportunidade de loitar por un posto interno na Bolsa que lle ofrece un curso de seis meses e logo a presentación a un exame onde hai outros dazanove candidatos para o mesmo posto. Mentras tanto, él encontrase con moitas dificultades pero el é especialmente intelixente e acaba conseguindo o seu traballo. Con ese gran posto de traballo Chris é feliz.

O que máis me chamou atención desta historia foi que é a propia vida real e sobre todo na época de crise na que nos atopamos. Todo o que pasou nesta película poderianos pasar a nós cando menos o pensamos.
Ao ver está película aprendin que nunca nos debemos rendir por moito que perdamos. Sempre hai forma de levantarse por moi fondo que se caia.

Chris Gardner caeu, e caeu moi abaixo, ata o punto de non ter vivenda e ter que pasar noites no metro ou en pensións gratuitas nas que só se pode dormir unha noite, pero el loitou ata o final, e conseguio o que quería.

Finalmente decir que Chris Gardner é unha persona digna de admirar, porque calquera que estivera na súa situación non seguiría a diante, sobre todo con un neno tan pequeño ao seu cargo que creo que é o que lle da un toque entrañable a pelícúla e a historia real en sí. Porque sen Christopher parece que todo sería máis fácil e que Chris non estaría na situación que estivo ou simplemente sairía máis rápido dela pero eu non penso que sexa así. Eu creo que o neno é o que fai que Chris siga adiante, porque el é o motivo principal polo que o protagonista quere seguir vivindo, se a criatura non existise Chris non loitaría coas mesmas ganas.

E TI QUE OPINAS?

Eu penso que o mellor é ser funcionario porque aínda que poida ter algún inconvinte, a maioría son vantaxes.
Por exemplo, un funcionario:

-Ten moita seguridade no emprego xa que, ninguén o pode despedir do seu traballo se compre unhas determinadas características esixidas.
-Percibe un salario fixo con estabilidade, é dicir, o salario non acostuma a variar e tampouco a chegar con retraso as mans do traballador.
-Non ten que asumir risco ningún, polo se que se lle reduce a carga emocional ao non ter que pensar nos problemas, perdas, ganancias etc. da empresa.
- Continúa a súa formación, é dicir, un funcionario sempre manterá os seus conocementos durante o traballo e incluso os poderá aumentar.
- Ten xornada intensiva, o que facilita que o seu tempo libre sexa maior e máis continuado.
- Ten beneficios nas excedencias, permisos e vacacións. Por exemplo terá as vacacións fixas e se por algún motivo ten que pedir algún permiso seralle concedido.

Aínda que ser funcionario tamén ten inconvintes, estes son menores ca as vantaxes:

-Para acceder é necesario aprobar uns exames chamados oposicións, que son bastante complexas.
-Excasa marxe de manobra por parte do individuo.
-Falta de recoñecemento ao teu traballo. Por exemplo unhas persoas traballan máis que outras e ninguén lle lo recoñece.
-Menos competición nos salarios que no traballo por conta allea, por exemplo neste último, haberá mais competencia nos traballos e os soldos poderán ser maiores ou menores nun lugar ca en outro pero en cambio se es funcionario cobrarás o mesmo nun lugar ca en outro.
-Non se fomenta a flexibilidade nas tarefas, é dicir, tes un horario fixo e tes que permanecer unhas determinadas horas no teu posto de tranballo.
- Requirese unha movilidade xeográfica, xa que a ti asignaranche un lugar e ti terás que ir a traballar alí.

EL CIRCO DE LAS MARIPOSAS

Este curtametraxe amosanos como unha persoa, totalmente independente pola súa falta de extremidades tanto inferiores como superiores, puido saír a diante a base de moitos esforzos.
Ao principio comeza traballando nun circo no que tanto o público como os seus compañeiros se rin del, pero el sobrevive. Ata que ao final despois de tanto loitar consegue valerse por si mesmo e facer moitas actividades diarias como vestirse, comer, etc.

O que máis me chamou a atención foi que aínda que se riran del, el seguiu adiante, ainda que sufrindo moito pero sen demostralo. Tamén penso que unha persoa así sempre ten moitas máis capacidades para superar as adversidades da vida, xa que ao levar bastante tempo pasando por malas circunstancias, a vida dalle máis valor e aprende a superar os malos momentos máis facilmente.

Finalmente quero resaltar o feito de que cando este home discapacitado caeu no río e pediu axuda ao outro lado do río para levantarse e todo o mundo o ignorou e nin se molestaron en vir axudarlle porque eu penso que iso estivo moi mal por parte desas persoas pero mirandoo polo lado positivo, foi unha boa axuda para o protagonista, xa que gracias a iso puido aprender a levantarse él só.

¿QUIÉN SE HA LLEVADO MI QUESO?

O que nos conta este libro é que non hai que quedarse sentados e chorando pola perda de algo, si non que debemos saír en busca do que queremos, sendo positivos e perdendo o medo a que as cousas nos saian mal.

Este conto tamén nos amosa que non hai que quedarse parados no camiño hacia os nosos obxectivos e nunca perder as ganas por máis que a dificultade nos agobie e nos faga pensar e entrar en temores que unicamente nos levarián ao noso fin. Sempre hai que estar en alerta e prepararnos para os cambios que poden darse no noso arredor. Tamén hai que aprender a reconocer os nosos erros e rirnos de nós mesmos, xa que, non hai mellor forma de combatir os nosos medos.